Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017

Η μπουλντόζα. Το ξερίζωμα. Το δικαίωμα.

Η μπουλντόζα.

Το φυσικό τοπίο κατακρεουργείται. Εμείς μένουμε αμμέτοχοι!? Κατά την εκτέλεση οδηγιών και σχεδίων για την κατασκευή δικτύων αποχέτευσης, μηχανικοί που αντιπροσωπέυουν κάποια τεχνική υπηρεσία, έχουν αφήσει τη νότια πλευρά του κτηρίου της βιβλιοθήκης- αρχιτεκτονικής νεκρή με ελάχιστα ίχνη ζωής και με έντονα τα σημάδια του περάσματος μηχανημάτων.

Με μεγάλη έκπληξη αντικρύσαμε πως η μπουλντόζα πέρασε και από δύο λαχανόκηπους που παρόλο που ήταν παρατημένοι τα ίχνη τους ήταν εμφανή και ήταν φανερό πως κάτι υπήρχε εκεί. Πέρασε η μπουλντόζα και τα σάρωσε όλα. Καμία ευαισθητοποίηση. Ποια είναι η θέση μας ως εν δυνάμει αρχιτέκτονες σε αυτό ? Λίγη τροφή για σκέψη, superhumanity ..

Το ξερίζωμα.

Η αρχιτεκτονική αλλάζει στέγη. Στοιβάζεται σε λίγο καιρό σε κτήριο που για την ώρα δεν είναι κατάλληλο. Η απόφαση έχει παρθεί και αργά ή γρήγορα θα γίνει η προσαρμογή στη νέα αυτή συνθήκη. Η ατομική και συλλογική δράση αν και απαραίτητη, χάνεται μέσα στην ταχύτητα της καθημερινότητας με αποτέλεσμα να μην αποτελεί προταιρεότητα κανενός και να είναι είδος υπό εξαφάνιση. Δεχόμαστε άκριτα τις αλλαγές, το κτήριο αδειάζει ενώ το πρόγραμμα σπουδών προσαρμόζεται στην ιδέα ενός δημόσιου πανεπιστημίου που εστιάζει στην διαικπεραίωση αντί στην έρευνα.  Ποια είναι η θέση μας ως εν δυνάμει αρχιτέκτονες σε αυτό ?

Το δικαίωμα.

Έχουμε δικαίωμα στη γη, στο δημόσιο χώρο, στη λήψη ατομικών και συλλογικών αποφάσεων που μας αφορούν. Καμία εξουσία όπως και αν αυτή εκφράζεται δε μπορεί να καταπατά αυτό το δικαίωμα. Χρειάζεται οργάνωση σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο με σκοπό τη διαμόρφωση μίας ή πολλών κοινοτήτων βασισμένες στην αυτο-διεύθυνση και την αυτενέργεια που προάγουν την αλληλεπίδραση των μελών-ομάδων και τη συνδιαμόρφωση πλαισίων δράσης.






a