Collective Design

Collective Design 1

Η σύγχρονη δημιουργική πρακτική στην Ελλάδα συνεργατισμός, τακτικές και στόχοι

ΑΣΚΤ, Καλλιτεχνικός Σταθμός Ρεθύμνου, Φθινόπωρο 2015

Στο πλαίσιο της σύγχρονης κρίσιμης συνθήκης, η αρχιτεκτονική ομάδα Ctrl_Space Lab, σε συνεργασία με αντίστοιχες πλατφόρμες δημιουργικής πρακτικής, επιχειρεί να ανοίξει μια συζήτηση γύρω από τις νέες μορφές συνεργασίας και αυτο-οργάνωσης που κάνουν ολοένα και συχνότερα την εμφάνισή τους στον τομέα των τεχνών και του design. Αρχιτέκτονες, industrial designers, γραφίστες, φωτογράφοι, τυπογράφοι, web-designers, επαγγελματίες από όλο το φάσμα των δημιουργικών επαγγελμάτων ανασυντάσσονται απέναντι στις νέεςτεχνικές, κοινωνικές και οικονομικές απαιτήσεις. Στο πρώτο κάλεσμα συμμετέχουν οι: andefined.com, archstudies.gr, beetroot, beforelight, ctrl_space lab, fonts.gr, indyvisuals, notorius grey, piloiko, space under ενώ την επικοινωνιακή διάσταση του collective design 1 καλύπτουν με χορηγία τους οι: +design, ΔΟΜΕΣ, greekarchitects.gr, creative survey, archisearch.gr και Ελληνικές Κατασκευές. Η συνάντηση στον Καλλιτεχνικό Σταθμό του Ρεθύμνου το φθινόπωρο του 2015 οργανώνεται με την υποστήριξη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.

 Άτυποι συνεταιρισμοί, συχνά με ασαφή όρια ανάμεσα στα πεδία δράσης τους αλλά και όμοια ασαφείς πολλές φορές τοπικές αναφορές, αποπειρούνται να εφεύρουν νέα μοντέλα τόσο επαγγελματικής πρακτικής όσο και παραγωγικής διαδικασίας . Στον αντίποδα των πρωτοβουλιών νεανικής επιχειρηματικότητας όπου προκρίνεται η δημιουργία υπεραξίας από μία ‘εξαίρετη’ ιδέα, ομάδες νέων, ως επί των πλείστων, δημιουργών αναζητούν τρόπους διεύρυνσης του επαγγέλματός τους, χώρο πειραματισμού με νέες μεθόδους και εργαλεία, τόσο σε επίπεδο παραγωγικό όσο και οργανωτικό, και σημεία επαφής και ανατροφοδότησης με την ειδική κοινωνική συνθήκη μέσα στην οποία δημιουργούνται και λειτουργούν.

Η αναπόφευκτη μεταστροφή από την κάθετη, συμπαγή ιεραρχία και την μαζική παραγωγή στην δικτύωση, την ευελιξία και το custom made δεν αφορά όμως μόνο τις μικρές συνεργατικές ομάδες. Αντίθετα, εμφανίζεται ως η κυρίαρχη τάση σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας. Μια αντίστοιχη μετατόπιση παρατηρείται επίσης στην ολοένα και περισσότερο προβαλλόμενη επένδυση από τους κυρίαρχους της αγοράς προς την καινοτομία, το κοινωνικό προφίλ και την βιώσιμη ανάπτυξη. Ποιο μπορεί λοιπόν να είναι το ‘ανταγωνιστικό’ πλεονέκτημα του μικρού, συνεργατικού σχήματος που ο κλάδος των τεχνών και του σχεδιασμού μπορεί να εξασφαλίσει; Ή ακόμα πόσο μπορεί αυτό να μεγαλώσει;

Μέσα από τη διοργάνωση του συμποσίου και άλλων δραστηριοτήτων, που θα το περιβάλλουν, κολεκτίβες, ομάδες και εργαστήρια που καταπιάνονται με διαφορετικές εκδοχές του design καλούνται να αυτοπροσδιοριστούν, να αναπτύξουν τις αρχές που ορίζουν την πρακτική τους και να παρουσιάσουν τα αποτελέσματα της δουλειάς τους εντός ενός πλαισίου διαφορετικών ειδικοτήτων με ιδιαιτερότητες και ομοιότητες. Ταυτόχρονα, καλούνται να παρουσιάσουν τις εργασίες τους όσοι έχουν ασχοληθεί ειδικά με το ζήτημα των παραγωγικών δομών και μεθοδολογιών στον κλάδο του σχεδιασμού αλλά και να αναδειχτούν αντίστοιχες προσπάθειες του παρελθόντος.

To Collective Design είναι από τη φύση του ανοικτό! Μέσα από τακοινωνικά δίκτυα, προβλέπεται καταρχήν η τελική διαμόρφωση της θεματικής ατζέντας της συνάντησης. Σε δεύτερο χρόνο, θα ακολουθήσει κάλεσμα για ενεργή συμμετοχή στη συνάντηση του Ρεθύμνου, ενώ, το τρίτο
στάδιο αφορά στη σύνταξη των πρακτικών καιτων συμπερασμάτων της καθώς και στην προετοιμασία των επόμενων βημάτων.

fb: Collective Design
Κύριο εργαλείο επικοινωνίας, σε αυτή τη φάση, θα αποτελέσει το facebook group του Collective Design. Παράλληλα, κάθε συμμετέχουσα ομάδα και φορέας υποστήριξης αναλαμβάνουν το άνοιγμα του διαλόγου καιτην προώθηση της πρωτοβουλίας μέσα από τα δικά τους
ηλεκτρονικά και άλλα μέσα.

website: http://www.collectivedesign.gr/
Ο ιστότοπος του Collective Design άνοιξε και πρόκειται να
εξελιχθεί παράλληλα με το project.

E-mails & Info: info@collectivedesign.gr

Με τομάρια λύκων και αλεπούδων στα κανάλια της Βενετίας

Αφίσες και αποκόμματα από την εικαστική εγκατάσταση

Το ελληνικό περίπτερο στην Μπιενάλε της Βενετίας με τους αρχαιοελληνικούς κίονες και τις βυζαντινές καμάρες θα πάρει φέτος την πιο πρωτόγονη, ωμή και προκλητική μορφή στην ιστορία του. Η Μαρία Παπαδημητρίου θα εγκαταστήσει εκεί από τις 9 Μαΐου τα «Αγριμικά. Why look at animals?», ένα ολόκληρο μαγαζί επεξεργασίας δερμάτων άγριων ζώων. Το κουβαλάει αυτούσιο από τον Βόλο μαζί με τη δική του ιστορία και τα αντικείμενά του, για να γίνει μια συμβολική μικρογραφία της μεταπολεμικής Ελλάδας.

Τομάρια από αλεπούδες, λύκους, αγριογούρουνα, κουνάβια και άλλα θηράματα, ταριχευμένα ζώα, εργαλεία επεξεργασίας δερμάτων στήνονται στους τοίχους μαζί με αποκόμματα εφημερίδων, φωτογραφίες, ημερολόγια, σημειώσεις, που έχουν σχέση με τα άγρια ζώα, αλλά και με την οικονομία, την πολιτική, τη φιλοσοφία, την Ιστορία. Υποβλητικοί φωτισμοί, ήχοι, μυρωδιές σπέρνουν εντάσεις στην ατμόσφαιρα.

Αρχαία ριζωμένα αρχέτυπα και στερεότυπα και ζητήματα όπως η διαφορετικότητα, οι διακρίσεις, ο αποκλεισμός, η περιθωριοποίηση, η βαναυσότητα, ο φόβος η ελευθερία έρχονται στο προσκήνιο με αυτή την πολυδιάστατη εγκατάσταση, με την οποία ήδη ασχολούνται σημαντικά έντυπα τέχνης. Καθώς η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος, με μια συνεχιζόμενη οικονομική και ανθρωπιστική κρίση, το «μαγαζί» σε πολλούς φαντάζει σαν μια αλληγορία της σύγχρονης Ελλάδας.

Ωστόσο, δεν είναι αυτός ο στόχος της γνωστής εικαστικού, καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Ούτε να προκαλέσει σοκ, γιατί πιστεύει ότι ο καλλιτέχνης δεν είναι ακτιβιστής.

Να δημιουργήσει έντονα συναισθήματα επιδιώκει και να κεντρίσει τη σκέψη.

«Αν μπορείς μέσα από αυτό που κάνεις να αλλάξεις τη ζωή έστω ενός ανθρώπου, είναι πολύ σημαντικό», μας λέει, καθώς «τρέχει» για να τακτοποιήσει με τους συνεργάτες της όλες τις λεπτομέρειες: από τις κατασκευές και τον κατάλογο της έκθεσης μέχρι το κέτερινγκ που θα περιλαμβάνει εδέσματα της ελληνικής γης.

περισσότερες πληροφορίες / πηγή

Archicine: Η αρχιτεκτονική στο σινεμά… illustrated

Διαβάστε το άρθρο του Ηλία Φραγκούλη από το Free Cinema, όπου ο Ιταλός αρχιτέκτονας Federico Babina εικονογραφεί στο project του Archi-cine τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αρχιτεκτονικής από κινηματογραφικές ταινίες.

Περισσότερα: http://freecinema.gr/archicine-illustrations-of-architecture-in-film/

by T_modernist

21st Century Light Modulator - a project by Jason Bruges & South Bank University

Το καλοκαίρι του 2012, το εργαστήριο του Jason Bruges και σε συνεργασία με φοιτητές του Τμήματος Αρχιτεκτονικής του South Bank University, μεταμόρφωσαν έναν όχι και τόσο δημοφιλή δημόσιο χώρο στην περιοχή South Bank του Λονδίνου υλοποιώντας μια πρωτότυπη εγκατάσταση, το 21st Century Light Space Modulator.

Η αρχική αναφορά της κατασκευής είναι στην ιαπωνική τεχνική του origami. Τριγωνικές επιφάνειες ενωμένες μεταξύ τους με σπαστές αρθρώσεις, δημιουργούν το αρχικό "χαρτί" του origami. Από συγκεκριμένα σημεία μετά, η κατασκευή κρεμιέται περίπου στο ύψος των ματιών του παρατηρητή, ενώ η άλλη άκρη των σχοινιών καταλήγει σε τροχαλίες. Οι τροχαλίες, συνδεδεμένες με αισθητήρες που βρίσκονται στα πόδια του παρατηρητή, "τραβάνε" ή "αφήνουν" τα σχοινιά αλλάζοντας έτσι την μορφή του αρχικού origami. Οι τριγωνικές επιφάνειες διαφοροποιούνται ως προς το υλικό, το μοτίβο και το χρώμα, κι έτσι με τη βοήθεια ενός προβολέα που ρίχνει φως πάνω στην κατασκευή και του μηχανισμού με τους αισθητήρες, το ανακλώμενο φως μεταβάλλεται κάθε φορά γύρω από τον παρατηρητή.

To 21st Century Light Space Modulator κατά μία έννοια αποτίει φόρο τιμής στα δυναμικά, θεατρικά, δρώμενα που δημιουργούνται από τον Lazlo Moholy-Nagy στο Bauhaus to 1930. Τα θεαματικά αποτελέσματα είναι μια σειρά από "ζωντανες" αστικές παρεμβάσεις που αντιδρούν σχεδόν βάσει ενστίκτου αναλόγως τη τοποθεσία τους και κάτω από την χορογραφία που αντανακλούν η δραστηριότητα και η κίνηση στον περιβάλλοντα χώρο. Στο πλαίσιο αυτό η κατασκευή παρουσιάστηκε στην περιοχή του South Bank συνοδευόμενη από μια μικρή παράσταση χορού.

Η κατασκευή θα εκτίθεται μέχρι τις 29 Ιανουαρίου στο RIBA - Royal Institute of British Architects, παρουσιάζοντας την διαδικασία τους σχεδιασμού και την προσέγγιση του εργαστηρίου στο θέμα της περιοχής. Στόχος ήταν η μίξη τεχνολογίας και πολιτισμού ώστε να ενεργοποιήσουν πάλι τον υπό μελέτη δημόσιο χώρο, μέσα από ένα διαδραστικό παιχνίδι του κόσμου με την εγκατάσταση.

Εγκαταστάσεις εικαστικών και οικοδομικής από την σχολή μας θα μπορούσαν άραγε να συναγωνιστούν κάτι τέτοιο?

14ο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς Αθήνας, 2-11 Νοεμβρίου

Μετά από απουσία τριών ετών, το Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς Αθήνας επιστρέφει, με θέμα "Αντοχή Υλικών", έναν όρο της δομικής, σκληρά δοκιμασμένο στην πραγματικότητα. 

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει: ομαδική έκθεση ελλήνων δημιουργών κόμικς, έκθεση αφίσας "Θεσσαλονίκη Graphic Design 1980-2009", αναδρομική έκθεση του David Lloyd, αφιέρωμα Diabolik του Giuseppe Palumbo, ατομικές εκθέσεις των Yvan Alagbé, Dianele Brolli, Λάζαρος Ζήκος, Κλεοπάτρα Χαρίτου, Κώστας Μανιοτόπουλος, εικαστικές εγκαταστάσεις και παράλληλες εκδηλώσεις.

Χώρος:

Διπλάρειος Σχολή

Πλατεία Θεάτρου 3, Ψυρρή

Μετρό: Μοναστηράκι & Ομόνοια

Ημέρες και ώρες λειτουργίας:

Δευτέρα-Παρασκευή: 14:00-23:00

Σάββατο & Κυριακή: 12:00-00:00

Τιμή εισιτηρίου:

Ημερήσιο: 3 ευρώ

10ημέρου: 6 ευρώ

Η είσοδος για τους άνεργους είναι δωρεάν με την επίδειξη της κάρτας ανεργίας.

Πηγή

Εδώ προσκυνούν οι Graffiti Artists

Στη γειτονιά Queens, της Ν. Υόρκης, εδώ και μια δεκαετία "γράφουν" οι κορυφαίοι Graffiti Artists τους τοίχους των 200,000 τ.μ. του εργοστασίου που φιλοδοξεί να γίνει το πρώτο παγκόσμιο μουσείο graffiti. 5 Pointz, η ταγκιά αυτού... 

Δε μπορώ, παρά να ξεκινήσω με την ίδια την υπογραφή του συγκεκριμένου μέρους, καθώς η υπογραφή είναι αυτή που προσδίδει το "ήθος", δηλαδή τον χαρακτήρα, του κάθε καλλιτέχνη. Και αυτό συμβαίνει είτε όταν το έργο εκτίθεται σε μια εντοιχισμένη gallery στην οποία καταβάλει κανείς αντίτιμο, είτε όταν το έργο εκτίθεται open air, σε όλους, για όλους, συνέχεια, μέχρι να το καλύψει το επόμενο, σύντομα...

Ο χαρακτήρας αυτού είναι αντιδραστικός και συνάμα οικουμενικός, καθώς το όνομά του, 5 Pointz, προδίδει την διάθεση να ενωθούν σε ενα κοινό σημείο, σε μια ενιαία βάση οι 5 διαφορετικές γειτονιές της ξακουστής, λατρεμένης, μισημένης, μαυρόασπρης, βρώμικης, πολύχρωμης, λαμπερής, κινηματογραφικής, θεατρικής, μουσικής, αδιαμφισβήτητα εμπνευσμένης Ν. Υόρκης. 

Manhattan, Bronx, Brooklyn, Queens, Staten Island οι 5 εν λόγω συνοικίες, τακτοποιημένες κατά πληθυσμό, σύμφωνα με έρευνα (Ιουλίο 2011), της Στατιστικής Υπηρεσίας της Αμερικής.

Με το πέρασμα του πολύτιμου, καθ' όλα, χρόνου τα 5 σημεία της Ν. Υόρκης υπερέβησαν τον τοπικό, ακόμα και τον εθνικό τους χαρακτήρα και απέκτησαν υπερατλαντικές διαστάσεις, φιλοξενώντας διεθνούς φήμης graffiti artists, αθεράπευτα ρομαντικούς ζωγράφους δρόμων που καταφθάνουν εκεί για να αποδώσουν τις τιμές με τις ταγκιές τους. Οι καλλιτέχνες που έχουν περάσει απο το συγκεκριμένο χώρο, αποτελούν ινδάλματα για τους street artists που ονειρεύονται να στιγματίσουν με το aerosol τους την εποχή. Ο τοίχος, άλλωστε, ανέκαθεν είχε την δική του ιστορία.  Το ίδιο και οι δρόμοι.

Στην περίπτωση ενός graffiti έχουμε να κάνουμε με στιγμές στο χρόνο που φεύγουν, αφού όμως έχουν γράψει ό,τι έχουν να γράψουν... Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, n' est-ce pas? 

Ο ιδρυτής και εμπνευστής του 5 Pointz και βετεράνος των Graffiti Jonathan Cohen, ή "Meres One"  ονόμασε το 5 Pointz "Institute of Higher Burnin'" και επιθυμεί να καταστήσει το τεράστιο αυτό βιομηχανικό οικοδόμημα, που καταλαμβάνει ολόκληρο το τετράγωνο ανάμεσα σε Jackson Avenue και Davis Street, στο πρώτο μουσείο αφιερωμένο στην τέχνη του graffiti!

Η ευαισθησία στις γραμμές ενός έργου, τα συναισθήματα στα πρόσωπα, οι μορφές, τα χρώματα, η σημειολογία σε συνάρτηση με την αδρεναλίνη της παρανομίας, συνθέτουν μια μορφή έκφρασης που γεννιέται και πεθαίνει στο δρόμο.

Η μυρωδιά της μπογιάς, ο τοίχος καμβάς, τα μαγικά χρωματιστά μπουκαλάκια και το high five της υπογραφής φέρνουν την τέχνη σε επίπεδα διαφορετικά, υψηλά αλλά offroad. Χωρίς αυτό να αντικαθιστά τις κλασσικές αξίες, την αυθύπαρκτη αναρχία και ομορφιά της τέχνης, χωρίς να ξεχωρίζει και να χωρίζει, αλλά να...κάποιοι άνθρωποι αρνούνται να δείξουν το πρόσωπο τους, γυρνάνε την πλάτη τους και ψεκάζουν. Συνήθως Νύχτα.

Το παραπάνω αποτελεί αναδημοσίευση άρθρου της Μαρίας Κριτσιλίγκου από την εφημερίδα LIFO.

Κυκλοφορεί η φήμη πως το Σεπτέμβριο του 2013 το εν λόγω κτίριο θα κατεδαφιστεί. Ο ιδιοκτήτης David Wolkoff προσπαθεί να πάρει άδεια για να κτίσει δυο τεράστια συγκροτήματα κατοικιών. Έχει βέβαια πει ότι θα επιτρέψει στους καλλιτέχνες να βάφουν κάποιους συγκεκριμένους τοίχους καθώς και να διατηρούν κάποια δικά τους studios.

Για περισσότερα graffiti από το 5 Pointz πατήστε εδώ.

«Ξαναχτύπησε» ο Μπάνκσι με νέο γκραφίτι

Ένα νέο έργο τέχνης το οποίο φέρει όλα τα χαρακτηριστικά του Μπάνκσι, του μυστηριώδη καλλιτέχνη του γκράφιτι, έκανε την εμφάνισή του την Τρίτη σε δρόμο του βόρειου Λονδίνου. Απεικονίζει ένα αγόρι που ράβει στη ραπτομηχανή μια σειρά από βρετανικά σημαιάκια και ήδη έχει ερμηνευτεί ως σχόλιο για τον επικείμενο εορτασμό του 60ού ιωβηλαίου της βασίλισσας Ελισάβετ Β'.

Το αγόρι είναι σκυμμένο στη δουλειά του σε μια παλιά ραπτομηχανή. Το σχόλιο του Μπάνκσι αναφέρεται στις επικρίσεις ότι τα σημαιάκια, τα σουβενίρ και τα υπόλοιπα φθηνά διακοσμητικά για τον ιωβηλαίο παράγονται στον αναπτυσσόμενο κόσμο μέσω της παιδικής εργασίας. Επιπλέον, το μαυρόασπρο γκράφιτι εμφανίστηκε τη νύχτα της Δευτέρας προς Τρίτη στον τοίχο ενός καταστήματος που πουλάει διάφορα προϊόντα κόστους μιας στερλίνας, του Poundland, στην περιοχή Τερνπάικ Λέιν του Λονδίνου.

Το Poundland βρέθηκε στο επίκεντρο ενός σκανδάλου πριν από δυο χρόνια, όταν έγινε γνωστό ότι ένα επτάχρονο αγόρι εργαζόταν επί περισσότερες από 100 ώρες την εβδομάδα σε εργοστάσιο της Ινδίας για την παραγωγή ορισμένων από τα προϊόντα που πωλούνται στην αλυσίδα αυτή καταστημάτων.

links:

 http://www.lifo.gr/now/etc/9961 (εικόνα)

 http://www.tovima.gr/world/article/?aid=457835&h1=true (κείμενο)

πηγές:

 http://www.lifo.gr

 http://www.tovima.gr

«Οι ρυτίδες της πόλης» στην Αβάνα

Ο γάλλος JR και ο Jose Parla συνεργάστηκαν γι’ αυτό το δημόσιο έργο τέχνης μεγάλης κλίμακας στους δρόμους της Αβάνας. Ο JR φωτογράφισε κατοίκους της περιοχής και οι φωτογραφίες έγιναν τεράστιες εικονογραφίες στις προσόψεις των κτηρίων της πόλης, μαζί με τα χαρακτηριστικά καλλιγραφικά στοιχεία του Parla.

Σχετικό link

Πηγή:  http://www.lifo.gr/

ΤΟ ΛΑΘΟΣ-BEETROOT

Από την ομάδα Beetroot

Το λάθος προϋποθέτει τη δοκιμή, το πείραμα,

το σεβασμό του τυχαίου και του απροσδόκητου.
Το λάθος αιφνιδιάζει, τρομάζει και τρομοκρατεί.
Το λάθος κρύβεται στην αρχή και επιτίθεται στο τέλος.
Το λάθος καταστρέφει μία πορεία για να γεννήσει πολλές.

Αντίθετα στην κουλτούρα που επιβραβεύει το αναμενόμενο, το προδιαγεγραμμένο, το σωστό, η Beetroot με τη νέα της έκθεση, παρουσιάζει τη δύναμη και το δικαίωμα που κρύβεται στο λάθος - ίσως το σημαντικότερο σημείο στη δημιουργική πορεία του ανθρωπίνου είδους εφόσον μόνο το λάθος αποδεικνύει την επιμονή του να νιώσει, να κατανοήσει και να επιτύχει το σωστό...
...μέχρι ένα νέο λάθος.

Διάρκεια έκθεσης 28.01.2012 έως 03.03.2012

Γκαλερί a.antonopoulou art

Πηγή ελculture

TIME MACHINE

... «Τα δημόσια - διοικητικά κτήρια ανήκουν στην 'αρχειοθήκη' των πόλεων, εκφράζοντας την εποχή τους, την κοινωνία, τους θεσμούς. Μια διατύπωση που εύκολα διαψεύδεται καθώς είναι πολλές οι περιπτώσεις νοηματικά φορτισμένων κτηρίων που αλλάζουν χρήσεις. Πολλά πάλαι ποτέ κέντρα μοναρχικής εξουσίας (παλάτια αυτοκρατόρων), έχουν γίνει μουσεία από άλλες κοινωνίες που δεν τα κατεδάφισαν, τα αναγνώρισαν διαφορετικά καθιστώντας τα πάλι κέντρα - φορείς κυρίαρχης κουλτούρας. Κι εδώ γεννιούνται κάποια ερωτήματα: η αλλαγή της χρήσης αλλάζει το συμβολικό νόημα του κτηρίου; Το κάθε κτήριο εκφράζει τη λειτουργία του; Βιώνονται ως χώροι αυτοί καθ'αυτοί; » ... *

«Το παρόν συναντά το παρελθόν μέσα από το φακό του Sergey Larenkov. Χρησιμοποιώντας Photoshop συνενώνει παλιές φωτογραφίες από την περίοδο του B’ παγκοσμίου πολέμου με σύγχρονες φωτογραφίες του ίδιου ακριβώς σημείου σε διάφορες τοποθεσίες της Ευρώπης. Τo έργο του Larenkov...ανανεώνεται συνεχώς στο online ημερολόγιο που διατηρεί. Στις φωτογραφίες που έχει αναρτήσει έως τώρα διακρίνονται σημεία από το Βερολίνο, την Πράγα, την Βιέννη, την Αγία Πετρούπολη και άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις.

Γκιουλσουν Καραμουσταφά: The Apartment Building (Η πολυκατοικία)

Διάρκεια έκθεσης: 26/1/2012 - 29/2/2012
Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Βασ. Γεωργίου Β 17 - 19 Ρηγίλλης, Αθήνα

Μία επιβλητική αρχιτεκτονική μακέτα, πιστή αναπαράσταση του πολυώροφου αρχοντικού μιας από τις πλέον εύπορες οικογένειες της ελληνικής μειονότητας της Πόλης, που έμελλε να εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες του μετά τα δραματικά, βίαια συμβάντα τον Σεπτέμβριο του 1955 και τον ξεριζωμό στην Ελλάδα, δεσπόζει υποβλητικά φωτισμένη στο κέντρο του εκθεσιακού χώρου.

Η ιστορία του κτιρίου, στην οποία συναντώνται και συνυφαίνονται ανθρώπινες ζωές και κοινωνικοπολιτικά γεγονότα στην πολυεθνική αυτή μεγαλούπολη, σκιαγραφείται από την καλλιτέχνιδα και νέα ένοικο από το 1991 του ισόγειου διαμερίσματος της πολυκατοικίας της οδού Τζιχάνγκιρ 28 στο Μπέγιογλου, με λακωνικό τρόπο. Μέσα από λιγοστά ντοκουμέντα - φωτογραφίες και κείμενα- στον τοίχο, που αποτελούν μέρος της εγκατάστασης, η Γκιουλσούν Καραμουσταφά με ιδιαίτερη κριτική λεπτότητα και αφήνοντας, όπως πάντα στο έργο της, χώρο στην αισθητική συγκίνηση, ανασύρει από τη λήθη οδυνηρές ιστορικές μνήμες, φέρνει σε φως ιστορίες θυμάτων, αναζητεί ανθρώπινες διασυνδέσεις, νέους δεσμούς και προοπτικές.

Το έργο πραγματοποιείται στο πλαίσιο της σειράς ΕΜΣΤ Νέες Παραγωγές 2012


Σχετικό link

Πηγή: http://www.emst.gr/GR/Pages/default.aspx

Σόρογκας. 50 χρόνια ζωγραφική

(για όσους βρεθούν Αθήνα)
Η έκθεση είναι αφιερωμένη στον γνωστό ζωγράφο Σωτήρη Σόρογκα και παρουσιάζει έργα από τη συνολική διαδρομή του καλλιτέχνη στο χώρο της τέχνης.
Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα από όλες τις φάσεις της καλλιτεχνικής πορείας του ζωγράφου, ενταγμένα στις θεματικές με τις οποίες καταπιάστηκε. Πέτρες, μαύρα ανοίγματα, άλογα, αρχαία ανάγλυφα, πορτρέτα, παλιά ξύλα, κατάλοιπα παλιών μηχανημάτων, συντρίμμια μεταλλικών αμαξωμάτων, σκουριές κ.ά. αποτελούν κάποια από τα γνωστότερα θέματά του.

Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 19 Φεβρουαρίου.
Μουσείο Μπενάκη, κτήριο οδού Πειραιώς.
(λινκ)

Aστικος χώρος continued..

Μετά από το συνέδριο Δημόσιος χώρος αναζητείται (10/2011) και την έκθεση Public City (Μπενάκη, -) φαίνεται πως η συζήτηση για τις πόλεις που ζούμε και το δημόσιο χώρο έχει ανοίξει για τα καλά.

Η πολιτιστική μη κερδοσκοπική εταιρεία ΖΕΟΝ διοργάνωσε τη δράση «ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ», όπου έθεσε στους χρήστες του δημόσιου χώρου της πόλης, το ερώτημα «Τι σας ευχαριστεί ή σας ενοχλεί περισσότερο όταν καθημερινά κινείστε στο δημόσιο χώρο της πόλης σας», καλώντας τους να στείλουν αντίστοιχες φωτογραφίες.

Το φωτογραφικό υλικό παρουσιάζεται στο χώρο του ΖΕΟΝ, Σαχτούρη 8-10, Πλατεία Κουμουνδούρου (Τρίτη-Παρασκευή 17.00-20.00 κ Σάββατο 12.00-15.00).  Έπεται  συζήτηση για τη χρήση του δημόσιου χώρου, με έμφαση στην κατάσταση που επικρατεί στο κέντρο της Αθήνας,  την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012 στις 19:00 στο αμφιθέατρο της σχολής ΑΚΤΟ, Κραναού 3,  Πλατεία Κουμουνδούρου.\

Ένας νέος πολιτιστικός χώρος της πόλης, το CAMP - Contemporary Art Meeting Point, παρουσιάζει την έκθεση "Lost in Athens".

Αθήνα 2012, μια υδροκέφαλη μητρόπολη αναζητά το δρόμο και το στίγμα της μέσα σε δεδομένα που αλλάζουν καθημερινά. Νέοι κάτοικοι συρρέουν στην πόλη και παλαιότεροι την εγκαταλείπουν. Νέα ήθη αντικαθιστούν τα προϋπάρχοντα, κοινωνικοί και ηθικοί φραγμοί μιας δομημένης κοινωνίας δίνουν τη θέση τους σε συμπεριφορές που παραπέμπουν στην προ του λίθου εποχή.

Αντικοινωνικές δράσεις απενοχοποιούνται και ανάγονται ενίοτε σε “μορφές πάλης” και άλλοτε σε επίκαιρα και εφήμερα αγαπημένα θέματα. Αίφνης όλοι θέλουν μερίδιο από την πρωτόγονη αυτή πίτα. Οι καθημερινές μεταβολές είναι τόσο ραγδαίες και κατακλυσμικές που μια οποιαδήποτε αθηναϊκή γωνία αύριο είναι αγνώριστη. Μια φωτεινή πόλη έχει μεταβληθεί πια σε μια σκοτεινή Gotham city μία terra incognita για τους ίδιους της τους κατοίκους. Παντού; Όχι!

Ένα μικρό χωριό αντιστέκεται ακόμα. Χαράζει εκ νέου τις πολιτισμικές μας αξίες, αντικαθιστώντας τα παλιά συνθήματα της πόλης με νέα μηνύματα και απόλυτες πρακτικές. Στην καρδιά της πόλης, στο κέντρο της Αθήνας, 18 καλλιτέχνες τοποθετούνται σε ένα νέο παρόν σχολιάζοντας άλλοτε σκωπτικά, άλλοτε με καυστικό χιούμορ και οξυδέρκεια το κοινωνικό φαινόμενο να είμαστε χαμένοι στην Αθήνα, χαμένοι στην ίδια μας την πόλη.

Διάρκεια: 13.1 – 13.2.2012  Ώρες λειτουργίας έκθεσης: Δευτέρα-Κυριακή 14:00 – 21:00

Παράλληλα με την έκθεση, το CAMP παρουσιάζει την εγκατάσταση-προβολή του σκηνοθέτη Δημήτρη Αθανίτη «Πόλη Κρυμμένη» και ένα μουσικό τριήμερο αφιέρωμα στην άγνωστη πλευρά της μουσικής σκηνής της πόλης «Lost sounds».

Παναγιώτης Τέτσης: Η ζωγραφική του σήμερα

To Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με την ευγενική υποστήριξη του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», παρουσιάζει μια μεγάλη έκθεση του καταξιωμένου ζωγράφου, δασκάλου και ακαδημαϊκού Παναγιώτη Τέτση με τίτλο "Παναγιώτης Τέτσης: Η ζωγραφική του σήμερα".

Στην έκθεση αυτή δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στα τελευταία έργα που ο πάντα δημιουργικός και δυναμικός Τέτσης δούλεψε μέσα στο 2011, ταυτόχρονα όμως επιχειρείται και μια εκ νέου επαφή με παλαιότερα αλλά πολύ λίγο γνωστά έργα του.

Θεματικά το στίγμα το δίνει το τοπίο, ειδικότερα η αρχιτεκτονική του και η σχέση του με τον φυτικό κόσμο. Τα υλικά που χρησιμοποιεί είναι ποικίλα, όπως λάδια, τέμπερες αλλά και μερικά απ' τα τόσο σημαντικά μαυρόασπρα χαρακτικά του.

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Βασ.Σοφίας & Κόκκαλη, Αθήνα
Δευτέρα-Τετάρτη & Παρασκευή-Κυριακή: 10.00-18.00, Πέμπτη: 10.00-22.00
Διάρκεια έκθεσης: 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011 - 10 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Περισσότερα εδώ.

Πλούσιο Εικαστικό Γίγνεσθαι στην Αθήνα

Πολλές εκθέσεις φιλοξενούνται αυτήν την εποχή στην Αθήνα:

Η 3η Athens Biennale με τίτλο Μονόδρομος επιθυμεί να δείξει ότι η τέχνη δεν είναι συμπλήρωμα σε ένα πλαίσιο ευμάρειας, αλλά ένα ουσιαστικό στοιχείο των κοινωνικών διαπραγματεύσεων μέσα σε μια δεδομένη κοινωνία (μέχρι 11/12).
Αυτές τις μέρες τελειώνει και το Remap3, που φιλοξενεί εκθέσεις σύγχρονης τέχνης στην περιοχή του Κεραμεικού-Μεταξουργείου Μέχρι 30/10/12.

Το Μουσείο Μπενάκη -Κτίριο Οδου Πειραιώς φιλοξενεί την έκθεση του γλύπτη Θεόδωρου με τα αναρτημένα γλυπτά από τροχούς και το νέο έργο για το αίθριο του μουσείου (μέχρι 04/12), το έργο του Αγήνωρος Αστεριάδη, έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους των ζωγράφων που συγκαταλέγονται στη «Γενιά του ’30» (μέχρι 20/11) και τον διεθνούς φήμης καλλιτέχνη Damien Hirst, του γνωστότερου μέλους των Young British Artists (μέχρι 27/11).


Robert Mapplethorpe:  Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση του Αμερικανού φωτογράφου-συμβόλου Ρόμπερτ Μέηπλθορπ στην Ελλάδα.  Ο Μέηπλθορπ θεωρείται ένας από τους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα με τη μεγαλύτερη επιρροή και ένα ορόσημο στην αμερικανική αβάν-γκαρντ σκηνή. Περισσότερα εδώ

Ο Κόσμος του Οδυσσέα Ελύτη: Ποίηση και Ζωγραφική: Φέτος είναι η επέτειος των εκατό ετών από τη γέννηση του νομπελίστα ποιητή και στο Ίδρυμα Θεοχαράκη παρουσιάζονται για πρώτη φορά το σύνολο των ζωγραφικώ του έργων, χειρόγραφα και βιβλία του, καθώς κια έργα εικαστικών με τους οποίους συνδέθηκε ή επηρεάστηκαν από το έργο του. Μέχρι 27/11

Στα άδυτα της Εθνικής Πινακοθήκης: Εκατοντάδες άγνωστοι θησαυροί τέχνης παρουσιάζονται για πρώτη φορά, στην τελευταία έκθεση πριν την ανακαίνιση του μουσείου. Αιρετική πρωτοτυπία, οι συλλογές (δυτικοευρωπαϊκή τέχνη, αλλά και ελληνική τέχνη από τον 19ο αιώνα μέχρι τη γενιά του '70) ξεδιπλώνονται σε επτά θεματικές ενότητες, τις οποίες επιμελήθηκαν ισάριθμοι ιστορικοί τέχνης, σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια. Μέχρι 08/01/12

Y.Γ. Στα έξτρα το ωραίο trailer της biennale, που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες, το οποίο προφανώς και απαγορεύτηκε.

H περιπέτεια της τεθλασμένης γραμμής

Χάρης Σαββίδης
Εγκαίνια έκθεσης Τετάρτη 14-09-2011,
ώρα 20.00
Kaplanon 5 Art Gallery

Εκθέσεις στην Άνδρο

Η Άνδρος τιμά τον Χατζηκυριάκο- Γκίκα

Έκθεση στο Μουσείο Γουλανδρή με εκατό περίπου έργα

 του σπουδαίου εικαστικού

3 Ιουλίου-25 Σεπτεμβρίου 2011

πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Επίσης το Ίδρυμα Π+Μ Κυδωνιέως παρουσιάζει την έκθεση: «ΠΛΟΕΣ XVII» Η αστική τάξη οδεύει στον Παράδεισο. 23 Ιουλίου-25 Σεπτεμβρίου 2011

Δελτίο Τύπου:

Νίκος Αλεξίου

Πέθανε στα 51 χρόνια από ανίατη ασθένεια ο Νίκος Αλεξίου, ένας σημαντικός εικαστικός της νεότερης γενιάς.
Είχε εκπροσωπήσει την χώρα μας στην 52η Μπιενάλε τής Βενετίας, το 2007, με το έργο του «The End», βασισμένο στο επιδαπέδιο ψηφιδωτό τού Καθολικού τής Ιεράς Μονής Ιβήρων. Οι παραστάσεις του ψηφιδωτού αναπαράγονταν επαναληπτικά, με ποικίλα μέσα (βίντεο, σχέδια κ.α.).
Σπουδαία ήταν η συνεισφορά του στην παράσταση τού Δημήτρη Παπαϊωάννου, «Μήδεια», όπου έδειξε την ιδιαίτερη θεατρική του ματιά.
Το τελευταίο, μεγάλο έργο του «San Marco di Venezia 2010», ήταν εμπνευσμένο από το δάπεδο τού Αγίου Μάρκου, στην Βενετία.
Παράλληλα, ήταν συλλέκτης έργων τέχνης συναδέλφων του. Η συλλογή του , που περιελάμβανε συνολικά εβδομήντα έργα, φιλοξενήθηκε το 2009 στον Πύργο Μπαζαίου, στην Νάξο.
Τελευταία του δουλειά ήταν τα σκηνικά για το «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ» τού Σταύρου Τσιώλη, στο Θέατρο Τέχνης.

Ο Νίκος Αλεξίου ήταν καλεσμένος ομιλητής μαζί με τον Γιώργο Τζιρτζιλάκη (Επικ. Καθηγητή Τμήματος Αρχιτεκτονικής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας)στα πλαίσια του εργαστηρίου «Διαδραστικά Περιβάλλοντα και Αρχιτεκτονική, παρεμβάσεις στην περιοχή Λιμνίο στην πόλη της Ξάνθης» που πραγματοποιήθηκε το 2007 στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Στο Αναγνωστήριο της Σχολής μας υπάρχει (ύστερα από δική του δωρεά) το έργο του "The End". 

 
ΝΙΚΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ / YOUTUBE CHANNEL / eikastikon.gr / 

Μαρία Γρηγοριάδου Συμβασιούχος Διδάσκουσα βάσει του Π.Δ. 407/80

ART DOCUMENTARIES

BBC Modern Masters

Pablo Picasso | Salvador Dali

Matisse | Andy Warhol

Simon Schama's Power of Art

Caravaggio | Bernini

Rembrandt | David

Turner | Rothko
Van Gogh | Picasso

Pablo Picasso, biography | Arena - Salvador Dali | Surrealism - Imagine, It's the Surreal Thing | Shock of the New - Surrealism