Ενα Review ενός Συνεδρίου

Λάβαμε και αυτό το review του ανάλογου συνεδρίου από εναν ανώνυμο:

-Άλλο ένα συνέδριο έφτασε στο τέλος του...

-Είχε συνέδριο; Πάλι; Πφφφ σιγά τα αυγά!

-Μα αυτό ήταν κομματάκι διαφορετικό...

-Τα ξέρουμε αυτά τα "διαφορετικά". Μαζεύονται μερικοί "έξυπνοι" και βαριόμαστε. Κανένα μα κανένα ενδιαφέρον! Και τι θέμα είχε δηλαδής;

-Βιομηχανική κληρονομιά: αναβίωση και βιωσιμότητα σου λέει.

-Πωπωπωπω συντηρητικούρα...

-Χμμμ, να σου πω εκ πρώτης όψεως φαινόταν ενδιαφέρον το θέμα. Το συνέδριο γινόταν στις εγκαταστάσεις του Μουσείου Μπενάκη στην Πειραιώς και παράλληλα έτρεχε και μια έκθεση ανάλογη με το θέμα του συνεδρίου, η οποία έκλεψε την παράσταση. Μπορούσε κανείς να δει εφαρμοσμένα παραδείγματα αποκατάστασης βιομηχανικών κτιρίων σην Ελλάδα, καθόλου μα καθόλου συντηρητικές. Μερικά παραδείγματα τα έλεγες και αρχιτεκτονική υψηλού επιπέδου. Άποκορύφωμα τα βραβεία του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για το Μουσείο Εναέλιων Αρχαιοτήτων στα Silo του Λιμανιού του Πειραιά. Σημειωτέον την έκθεση την προλαβαίνεις, θα διαρκεί μέχρι και τον Ιούλιο.

-Καλά όλα αυτά για το συνέδριο όμως δε μου λες τίποτα και ανησυχώ.

-Μα σου είπα... Ωραίες εγκαταστάσεις, τζάμπα καφές και φαί, μέχρι και τζάμπα έξοδος [αλκοόλ και μάσα] σε μαγαζί στο Γκάζι παίχτηκε. Ταράτσα σου λέει με θέα Ακρόπολη. Χλίδα!-

-Με κοροϊδεύεις έτσι; Το συνέδριο ρε...

-Α, πάρα πολύ ενδιαφέρον. Καλύτερη στιγμή, η προβολή της ταινίας του Θανάση Ρεντζή "Οι σιωπηλές μηχανές". Θυμήσου να πούμε σε κάνα Πατρίκιο, σε κάνα Κωστή ή σε όποιον αξιωθεί να έρθει, να το φέρουν να το δούμε από του χρόνου στη σχολή. Κατά τα άλλα αν εξαιρέσεις τους Ντουθίτες που έκλεψαν την παράσταση ομολογουμένως... Ανάμικτα τα συναισθήματα. Τα πανεπιστήμια Θεσσαλίας, Αθηνών και Πάτρας στείλανε τους αρχαιολόγους τους, οπότε καταλαβαίνεις πως οι αρχιτεκτονικές ομιλίες λειτούργησαν σαν όαση και πιο... to the point. Η απόφοιτος της σχολής μας Μαρία Πανδρευμένου έδωσε το κοινωνικό στίγμα στα ζητήματα αποκατάστασης και αναβίωσης πρώην βιομηχανικών περιοχών και συγκροτημάτων, σε σημείο που ο Νίκος Μπελαβίλας του ΕΜΠ [γνωστός για την ενασχόλησή του με τα κοινωνικά φαινόμενα και τις αστικές ταυτότητες] ενθουσιάστηκε! Και μπορεί η κυρία Τρακασσοπούλου του μαθήματος της μορφολογίας να έλαμψε δια της απουσίας της, αλλά τόσο η αγαπημένη Μαρία Δούση, όσο και ο γνωστός και μη εξαιρετέος Ιορδάνης Σιναμίδης, παρουσίασαν τμήματα της διδακτορικής τους διατριβής προς γνώση και συμμόρφωση. Για να μην αναφέρω τη στιγμή που ο Μιχάλης Νομικός κατά την εισήγησή του, παρουσίασε διπλωματική που έχει εκπονηθεί στη σχολή μας και αφορούσε την αποκατάσταση καπναποθήκης στη Δράμα. Πολύ συγκίνηση σου λέω. Και για να μη σε αφήνω ανενημέρωτο, η εισήγηση που προκάλεσε τις περισσότερες συζητήσεις, αφορούσε στη μελέτη του συγκροτήματος των μύλων Αλλατίνη στη Θεσσαλονίκη και την επαναχρησιμοποίηση του ως συγκρότημα κατοικιών, από το γραφείο του Αλ. Τομπάζη.

-Εεεεε σιγά τις προσωπικότητες.

-Είσαι μικρός για αυτό τα λες αυτά! Αρκεί να σου πως πως το συνέδριο παρακολούθησαν ουκ ολίγοι γνωστοί μας, τόσο από το διδακτικό προσωπικό [Πρέπης, Λιανός και ο Θωμόπουλος που έσκασε μύτη την πρώτη μέρα], αλλά και πολλοί απόφοιτοί μας. Μερικούς δε είχα χρόνια να τους δω! [ξεχωριστή η παρουσία καθ' όλη τη διάρκεια του συνεδρίου των εξαίρετων Ειρήνη Φαχουρίδου και Ναστάζιας Δούση. Δε χάσανε ούτε τελεία]

-Χμμμ, δε βαριέσαι [νομίζω δεν ξέρω κανέναν τους]

-Το πικάντικο της υπόθεσης είναι η guest εμφάνιση του Δημήτρη Πολυχρονόπουλου στην ταινία του εξαιρετικού κυρίου Ρεντζή, ως ερευνητής του ΕΜΠ, εν έτει 1998 αν ενθυμούμαι σωστά. Αξία ανεκτίμητη!

-Πιο cult πεθαίνεις όμως!

-Ιντηντ!!!

Θεία Τασούλα