2ο Φεστιβάλ Θερινού Κινηματογράφου της Αθήνας

Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας ενώνουν τις δυνάμεις τους και προετοιμάζουν μια κινηματογραφική διοργάνωση που επιδιώκει να συνδέσει τη ζωή της πόλης με την τέχνη του κινηματογράφου. Το Athens Open Air Film Festival - Φεστιβάλ Θερινού Κινηματογράφου της Αθήνας, επιστρέφει με υπαίθριες κινηματογραφικές προβολές, εκδηλώσεις, συναυλίες, masteclasses, παραγωγή μικρού μήκους ταινιών, με φόντο τα πιο χαρακτηριστικά μνημεία της Αττικής.

Βασικός στόχος της διοργάνωσης που θα διεξαχθεί από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβρη είναι η ανάδειξη του κέντρου της Αθήνας και των προαστίων, προκειμένου κάτοικοι και οι επισκέπτες να γνωρίσουν εκ νέου την πόλη. Με επιλογές από τις πιο γνωστές μέχρι τις πλέον άγνωστες, μικρού και μεγάλου μήκους απόπειρες των εκπροσώπων του νέου ελληνικού σινεμά, ανατρεπτικές καλλιτεχνικές προτάσεις «μεικτών μέσων» με σινεμά και μουσική, οι δυο κινηματογραφικοί φορείς της Ελλάδας προτείνουν ένα δροσερό καλλιτεχνικό τρίμηνο γεμάτο πάθος και αγάπη για το σινεμά και την τέχνη.

Δείτε εδώ το πρόγραμμα δράσεων του φετινού καλοκαιριού ενώ για συνεχή ενημέρωση και ανανεώσεις/προσθήκες στο πρόγραμμα του 2ου Φεστιβάλ Θερινού Κινηματογράφου της Αθήνας, επισκεφτείτε το site του περιοδικού "ΣΙΝΕΜΑ" και το αντίστοιχο site από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.

- - -

Το Athens Open Air Film Festival - Φεστιβάλ Θερινού Κινηματογράφου της Αθήναςδιοργανώνεται από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας με τη συγχρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και εντάσσεται στον Άξονα Προτεραιότητας 2 «Αειφόρος Ανάπτυξη και Βελτίωση Της Ποιότητας Ζωής» του Ε.Π. «Αττική» του ΕΣΠΑ 2007-2013. Όλες οι δράσεις πραγματοποιούνται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.

Αρχιτεκτονική στην ΕΤ3

Σειρά ντοκυμαντέρ με θέμα την αρχιτεκτονική στο κανάλι ΕΤ3 στις 18.30μμ τις καθημερινές.
Για πληροφορίες εδώ. 

AΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, η τελευταία συνέντευξη στον Θ.Λάλα

Για να διαβάσετε τη συνέντευξη πατήστε εδώ

Πηγή: Η ζωή μέσα απ'τα μάτια του αρχιτέκτονα

"The Shard" - ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ

Για τον ουρανοξύστη Τhe Shard του Renzo Piano στο Λονδίνο έχουμε ξαναμιλήσει. Με αφορμή τα εγκαίνιά του σήμερα, η εφημερίδα Gurdian δημοσίευσε στην σελίδα της ένα video που δείχνει την κατασκευή του The Shard σε fast-forward. Όπως διαβάζουμε από την αντίστοιχη δημοσίευση της LiFo "Η ημερομηνία των εγκαινίων δεν είναι τυχαία καθώς γίνονται με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το σημαντικότερο γεγονός της φετινής χρονιάς. Έχουν προγραμματιστεί φαντασμαγορικές επιδείξεις με laser, φωταγώγηση του κτηρίου και συναυλία από την Κρατική Ορχήστρα του Λονδίνου".

"Μουσείο Ανθρώπινης Συμπεριφοράς" - Μουσείο Μπενάκη

Μια θεατρική εγκατάσταση στα όρια του θεάτρου κι ενός Μουσείου, επιχειρεί ο Νίκος Διαμαντής, σκηνοθετώντας το «Μουσείο Ανθρώπινης Συμπεριφοράς», με ζωντανά εκθέματα, είκοσι ηθοποιούς σε διαδραστική σχέση με το κοινό, σε διάφορες γωνιές του Μουσείου Μπενάκη της Πειραιώς, στις 5, 6 και 7 Ιουλίου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και με ελεύθερη είσοδο.

Στα υπόγεια, την ταράτσα, στο μηχανοστάσιο, τις ράμπες, στο αίθριο, με λίγα λόγια σε όλο το δίκτυο, πλην των εκθεσιακών χώρων του Μπενάκη, θα δημιουργηθεί για τρεις ημέρες ένα άλλο Μουσείο, το οποίο «ακτινογραφεί με έναν παράδοξο τρόπο, μαζί με τα εκθέματα της εγκατάστασης ό,τι περιβάλει τις ανθρώπινες δραστηριότητες, φωτίζοντας το εσωτερικό της ύπαρξης» λέει στο ΑΜΠΕ, ο Νίκος Διαμαντής. Ο ίδιος, μαζί με την ομάδα του «Θεάτρου Σημείου», καταθέτει τα ευρήματα της πολύχρονης έρευνά τους, στο «Μουσείο Ανθρώπινης Συμπεριφοράς» και καλεί το κοινό να εξερευνήσει τους θεματικούς άξονες του Μουσείου.

'Εννοιες που περιμένουν τον θεατή να τις συμπληρώσει όπως η αγάπη, το έλεος, τα γηρατιά, η χαρά, το σεξ, η ουτοπία, η δημοκρατία, η σκιά,η θρησκεία, η μνήμη και η λήθη, ο θάνατος.

Τα «υλικά» του Μουσείου, είναι πολλά και ποικίλα και «η εξέλιξη της διαδρομής αιφνιδιαστική και με ανατροπές», εξηγεί ο Νίκος Διαμαντής.

Ηθοποιοί, που υποδύονται ρόλους σκηνοθετημένοι σαν ζωντανά εκθέματα «στρίβοντας σε κάθε γωνιά του Μουσείου», ιστορίες, διηγήσεις, συμπεριφορές, ήχοι, τυχαίο ανθρώπινο υλικό, λογοτεχνικά και θεατρικά κείμενα, με βάση μια θεματική 15 ενοτήτων περίπου, συγκροτούν ένα φάσμα της ανθρώπινης ύπαρξης.

«Ο θεατής καλείται να συνομιλήσει, να πάρει θέση για την πολιτική, την θρησκεία, ακόμα και αν επιθυμεί να πάρει μέρος σε πράξη λιθοβολισμού», προκαλεί ο σκηνοθέτης του «Μουσείου Ανθρώπινης Συμπεριφοράς».

Γιατί, συνεχίζει ο ίδιος, «ο θεατής είναι το ενεργό πρόσωπο του διαλόγου. Είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί με τις θέσεις που διατυπώνονται, δε στέκεται απέναντι στο έργο μόνο για να το παρατηρήσει ή για να το αξιολογήσει αισθητικά. Συμμετέχει δημιουργώντας έναν διάλογο..»

[αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Καθημερινή"]

περισσότερες πληροφορίες στο site του Μουσείου Μπενάκη εδώ

νέα δρομολόγια λεωφορείων

Omicron - Hala Stulecia

Παρόλο που το Hala Stulecia (αίθουσα της εκαντοετηρίδας) κατασκευάστηκε αιώνες μετά το Πάνθεον της Ρώμης, παραμένει ακόμα η μεγαλύτερη κατασκευή οπλισμένου σκυροδέματος. Με εσωτερική διάμετρο 69 μέτρων, ολοκληρώθηκε σε σχέδια του Max Berg το 1913 στο Βρότσλαβ (Wroclaw) της Πολωνίας, για τον εορτασμό των 100 χρόνων από τη νίκη στη Λειψία (ήττα του Ναπολέοντα). Για να γίνει ακόμα πιο έντονος ο όγκος της κατασκευής, ο εσωτερικός χώρος μπορεί να στεγάσει 7000 καθήμενους θεατές, ενώ από το 2006 αποτελεί μνημείο κληρονομιάς της Unesco.

Όταν ζητήθηκε απ'τους Romain Tardy and Thomas Vaquie της ομάδας AntiVJ να δημιουργήσουν μια μόνιμη εγκατάσταση μέσα στο Hala Stulecia, για τη μετατροπή του σε μουσείο Αρχιτεκτονικής, αποφάσισαν να αναδείξουν την αρχιτεκτονική και το μέγεθος του κτιρίου, που κλείνει φέτος 100 χρόνια από τη δημιουργία του.

"Ο κύριος στόχος ήταν να δημιουργήσουμε ένα θέαμα του μέλλοντος χωρίς χρονική αναφορά, ένα άχρονο μέλλον. Η εγκατάσταση δημιουργεί μια σύνδεση μεταξύ των ιστορικών εικόνων του κτιρίου και αυτό που ξέρουμε σήμερα ως αρχιτεκτονική, μετατρέποντας έτσι μια εικονική δομή σε ένα μεταβατικό αρχιτεκτονικό έργο με μια δυναμική προβολή." Οι επιρροές τους ήταν τόσο αρχικά σκίτσα του κτιρίου για τη δημιουργία του σεναρίου της προβολής, όσο και ταινίες επιστημονικής φαντασίας, όπως το Metropolis - Fritz Lang 1927 και το Tron - 1982, 2010. Η εγκατάσταση είναι τελικά μια ολοκληρωμένη χωρική και οπτικοακουστική εμπειρία, όπου το ίδιο το κτίριο, οι προβολές, τα φώτα και η μουσική δένουν αρμονικά σε ένα ενιαίο σύνολο.

Δείτε παρακάτω το video της εγκατάστασης και μια παρουσίαση του έργου και του κτιρίου από τους δημιουργούς.


O (Omicron) from Romain Tardy (AntiVJ) on Vimeo.



O (Omicron) / Making of from Romain Tardy (AntiVJ) on Vimeo.


Πηγή: Yatzer 

TENSE ARCHITECTURE NETWORK / ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΟΥΠΟΛΗ / ΚΑΔΡΟ, ΚΑΤΟΙΚΙΑ, ΚΟΣΜΟΣ

  

Η Κατοικία θεάται μια πλαγιά. Σχεδόν εξ’επαφής: μια γυμνή αττική πλαγιά. Τυχαία σχεδιασμένη στις παρυφές του προαστίου, αντιτίθεται αναγκαστικά σε αυτό το άκτιστο θραύσμα φύσης. Το επίσης επικλινές οικόπεδο, επικερδώς κατατετμημένο ανάμεσα σε παρόμοια, είναι αναγκαία στενό, επίμηκες. Εκατέρωθεν, δύο άλλες κατοικίες, εξωστρεφείς, και αυτές στο όριο του συνοικισμού. Και αυτές απέναντι από το ίδιο άδενδρο πρανές. Η θέα, κοινή για όλες.

Η Κατοικία είναι ένα Κάδρο. Προς την ανατολή και την απέναντι πλαγιά. Ένα κεκλιμένο πρίσμα ακολουθεί την τραπέζια, στενή προς το δημόσιο όριο γεωμετρία του πεδίου. Ακολουθεί επιπλέον και την έντονη κλίση του εδάφους. Η λοξή απότμηση του ανατολικού του μετώπου το ανοίγει στον αντιτιθέμενο μικρόκοσμο: στον αέρα, το φως, τις βερβερίδες, την οριζόντια κορυφογραμμή, τα δυο της πεύκα, το μακρύ μοναχικό κιγκλίδωμα της άλλης πλευράς.

  

Το Κάδρο δεν είναι η θέα. Το Κάδρο δεν είναι εικόνα, είναι δίαυλος, ανάμεσα στο μέσα και το έξω, την Κατοικία και τον Κόσμο. Ο τοίχος, η οροφή, το δάπεδο και η σύνθεσή τους ορίζουν Κάδρα, διαρκώς, και το ένα μέσα στο άλλο. Αν και κάθε Κάδρο κατ’αρχήν απομονώνει, το κάνει μόνο για να ενώσει, να συγχωνεύσει. Το Κάδρο επιλέγει ή αποκλείει για να φέρει σε επαφή. Η κοινή στις γειτνιάζουσες κατοικίες απέναντι πλαγιά μοιάζει εδώ να ανασηκώνεται, το πρανές της δείχνει ξαφνικά πιο απότομο, η Κατοικία το δυναμώνει. Δεν πρόκειται πια για θέα, μια τερπνή εικόνα, πλαγιά και Κατοικία αντιπαραβάλλονται, η μία ζωντανεύει την άλλη.

Ο Κόσμος περιέχεται στη μορφή. Η μορφή δεν ακολουθεί τη λειτουργία, το εν προβόλω πεύκο και το αιωρούμενο φεγγάρι της νυκτερινής εικόνας είναι μορφές που περιέχουν τον Κόσμο. Ολόκληρο. Την Κατοικία συνιστά κέλυφος από εμφανές σκυρόδεμα: το κέλυφος είναι δίχρωμο, γήινα σκούρο εξωτερικά, ανοιχτόχρωμο εσωτερικά, επιδιώκοντας τη μέγιστη δυνατή ένταση της εσωστρέφειάς του. Το περιεχόμενο του κελύφους δε δίνει τη μορφή, η ίδια η μορφή είναι το περιεχόμενό του. Η μορφή ποτέ δεν ακολουθεί απλώς, αυτό παραείναι εύκολο για αυτήν, ο φυσικός κόσμος το επιβεβαιώνει: Η μορφή-λειτουργία χορεύει. Χορεύει και θεάται απαράβατα διπλή, απεχθάνεται το διαχωρισμό.

Το Κάδρο είναι συνήθως ρωγμή. Η αυστηρότητα της γεωμετρίας του πρίσματος διαρρηγνύεται σε τρεις περιοχές: στο επίπεδο της πρόσβασης, μια διαμήκης εκτομή του τοίχου και της οροφής του επιτρέπει μια διαμπερή, περιτοιχισμένη αλλά ασκεπή υπαίθρια κίνηση που καταλήγει στο ανατολικό μέτωπο, την κυρίως διάρρηξη. Το κέλυφος προκύπτει εν τέλει σπασμένο, η διάρρηξη των ορίων γίνεται εκ των έσω, το ξένο εισέρχεται. Μια κολυμβητική δεξαμενή περιέχεται εντός των ορίων του, στο χαμηλότερο σημείο του κελύφους, εν μέρει σε πρόβολο.

Σχετικό link

Πηγή: http://www.archisearch.gr/ 

TAN/ Tense Architecture Network

Ένα παρατηρητήριο, άξιο παρατήρησης, στην άκρη του Ατλαντικού.

Ένα «πλοίο» σ’ ένα πάρκο, στο Parque del Cabo, στη Γκιζόν της Ισπανίας.

Με την πρώτη ματιά, μοιάζει μ’ ένα παρατημένο σκαρί πλοίου, σαν ναυάγιο που έχει ξεμείνει σ’ ένα κομμάτι γης. Ο αρχιτέκτονας Ángel Noriega Vázquez, έκανε εξαιρετική δουλειά με αυτόν τον αιχμηρό και φαινομενικά σκληρό όγκο από beton, καταφέρνοντας να τον εντάξει απόλυτα στο ομαλό τοπίο του πάρκου.

Το αποτέλεσμα όχι μόνο δεν ξενίζει, αλλά μοιάζει να είναι η φυσική συνέχεια του τοπίου, και η ιδανική εξέδρα για ν’ αγναντεύει κανείς τον Ατλαντικό.

 

link

πηγή:  http://www.lifo.gr